Torquatus, is qui consul cum Cn.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Duo Reges: constructio interrete. Cave putes quicquam esse verius. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.

Bork: Primum quid tu dicis breve?
An eiusdem modi?: Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.
Bork: Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;
Proclivi currit oratio.: Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis.

Quam ob rem utique idem faciunt, ut si laevam partem
neglegerent, dexteram tuerentur, aut ipsius animi, ut fecit
Erillus, cognitionem amplexarentur, actionem relinquerent.

Omnes, qui non sint sapientes, aeque miseros esse, sapientes
omnes summe beatos, recte facta omnia aequalia, omnia
peccata paria;

Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus.

Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Quod iam a me expectare noli. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere.

Vobis autem, quibus nihil est aliud propositum nisi rectum atque honestum, unde officii, unde agendi principlum nascatur non reperietis.

Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn.
Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.
Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus?
Sed ad bona praeterita redeamus.
Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere?
Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit.

In voluptate corporis-addam, si vis, animi, dum ea ipsa, ut vultis, sit e corpore-situm est vivere beate.
Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit.
Hunc vos beatum;

Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Tum mihi Piso: Quid ergo? Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Non laboro, inquit, de nomine.